Friday, October 18, 2013

കപ്പയും ബർഗറും

ജീവിതം  മുഖത്തുനോക്കി    കൊഞ്ഞനംകുത്തിക്കൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ   സാമ്പത്തികസുരക്ഷിതത്ത്വം  സ്വപ്നം കണ്ട ചെറുപ്പക്കാലം  .... അവരുടെ പ്രാർത്ഥനയും അദ്വാനവും  ഭാഗ്യവും   കൂടിചേർന്നപ്പോൾ ഉണ്ടായ പ്രതിഭാസം  ഇത് പ്രവാസി .[ ന്യൂ ജനറേഷൻ പ്രവാസികൾ ക്ഷമിക്കുക ഒരുപക്ഷേ  ഇത് നിങ്ങളെപറ്റിയാവില്ല  ]                       

               പ്രവാസജീവിതം  സാമ്പത്തികസുരക്ഷിതത്വത്തിലേക്കുള്ള  പാലമായി, ആ പാലത്തിലൂടെ ഉറ്റവർ  സുരക്ഷിതമായി  യാത്രചെയ്യുന്ന സന്തോഷത്തിലും മറ്റുള്ളവർ  മണ്ടത്തരം  എന്ന് വിളിച്ചാക്ഷേപിക്കുന്ന  പഴയ കാലത്തിലേക്കുള്ള  ഒരു  തിരിച്ചുപോക്ക് പ്ര വാസി ആഗ്രഹിക്കുന്നുഅവനെ  മഴക്കാലം   മോഹിപ്പിക്കുന്നു .കവലകളിലെയും   ചായക്കടകളിലെയും  നാട്ടുവർത്തമാനങ്ങൾ    ഭ്രമിപ്പിക്കുന്നു ,  അമ്മ  ഉണ്ടാക്കിത്തരുന്ന  കപ്പയും  മീനും കൊതിപ്പിക്കുന്നു                                                         .
                                                    പലരും ചോദിക്കും ഇതൊരു കാപട്യമല്ലേ ,  ഒരിക്കലുമല്ല കാരണം പ്രവാസി  തന്റെ സംസ്കാരത്തെയും  സ്നേഹബന്ധങ്ങളെയും തന്റെ സ്വപ്നങ്ങളോടൊപ്പം   കൂടെകൂട്ടിയവനാണ്  . ഫോണിൽകൂടി മാത്രം നാട്ടുവിശേഷ ങ്ങൾ    അറിയുന്ന  പന്ഗെടുക്കാനാവാതെ  നഷ്ട്ടപ്പെടുന്ന   പ്രീയപ്പെട്ടവരുടെ വിവാഹങ്ങളിൽ വേദനിക്കുന്ന ,  സ്നേഹം തന്ന ഉറ്റവരുടെ വിയോഗങ്ങളിൽ നെഞ്ചുപൊട്ടുന്ന   നിസഹായതയെ  ആരു  മനസിലാക്കും .
               .
                                  
വേനലും  വർഷവും  മാറിമാറി  വരുമ്പോൾ പണ്ട് കളിച്ചുനടന്ന , ചൂടും ചൂരും നല്കി വളർത്തിയ സ്വന്തം നാട്ടിലേക്ക്  കൊതിയോടെ ഓടിയെത്തുമ്പോൾ കുട്ടിക്കാലത്ത്  നാം കണ്ട , അനുഭവിച്ച ,  പല നല്ല കാര്യങ്ങളും  വസ്തുക്കളും , സുഹൃത്തുക്കളും ഇന്നില്ല എന്ന് കണ്ട്  ,  നാം പലർക്കും  അപരിചിതരാണ് എന്ന വേദനിപ്പിക്കുന്ന  സത്യം   തിരിച്ചറിയുമ്പോൾ   അവൻ മനസിലാക്കുന്നു   താൻ എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും  ഒരു പ്രവാസിയായെന്ന് . 

                 ചൂണ്ടിക്കാണിക്കലുകൾ  [ ന്യൂജനറേഷൻ വക ]
     

1 .  ഇവിടുത്തെ പിസയും ബർഗറും സംസ്ക്കാരവും ഇഷ് ട്ടപെടാത്ത അപ്പച്ചന്മാരെ  നിങ്ങൾ  തന്നെയല്ലേ നാടോടുമ്പോൾ നടുവേ ഓടണമെന്ന്  ഞങ്ങൾക്ക്  പറഞ്ഞുതന്നത് . അതുകൊണ്ട് ഒന്ന് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയൂ , അതലെങ്കിൽ അമേരിക്കയിലുമല്ല , ആലപ്പുഴയിലുമല്ല  എന്ന അവസ്ഥ  വരും.  

 2 .  ലോകം  അനുദിനം മാറികൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ നമ്മുടെ നാടും കുറച്ചൊക്കെ മാറണ്ടെ.  അതുകൊണ്ട്  ഒരുപാട് സ്വപ്നങ്ങളും ഗ്രുഹാതുരത്വവുമായി നാടിനെ സമീപിക്കാതെയിരിക്കൂ .
                                  
3. നഷ്ട്ടപെടലുകളുടെയും    വേദനകളുടെയും  അമിതഭാണ്ടം വലിച്ചെറിഞ്ഞ്  രണ്ടോ മൂന്നോ വർഷം  കൂടുമ്പോഴോ , മാവേലിയേപ്പോലെ     വർഷത്തിലോ  നാട്ടിൽ  പോകൂ .  അതാ സുഖം , അതാ വേണ്ടതും . 

4  . വളർത്തിവലുതാക്കിയ  നാടിനോടുള്ള ആദരവും , ഇന്നത്തെ നാമാക്കിയ ദേശത്തോടുള്ള സ്നേഹവും ഒരേപോലെ കൂടെകൂട്ടൂ ....
.